Małe, słodkie słówka latają wkoło nas..
To one ukazują się w oczach, lecz te większe.. są w Tobie.
Motyl, o niebiesko żółtych skrzydełkach
Kwiat który owoc swój ukazał, a płatki odchylił
Zapomniane na wieki drzewo, obrosło liśćmi, pierwszy raz od wielu lat
Świeżo ułożony przez wiatr śnieg na zboczach, skały obrośnięte roślinnością
I wymieniać bym mógł wiele, bo wiele jest dobrego w przyrodzie
Ale przyroda nie szczyci się pięknem takim jak Ty..
Przyroda nie ma tego co ja mam.. Ciebie..
Najpiękniejszy kwiat!
dużo skojarzeń.
OdpowiedzUsuńpochłaniamy małe słówka, formujemy z nich kęsy, które połykamy. wpadają do żołądka świadomości tworząc te większe w nas.
mam wrażenie, że piękno opisane przez Ciebie jest jakby zawieszone w czasie, stałe. przeciwnie do przyrody, która jest zmienna i przemija- drzewo rodzące liście na wiosnę, letnie motyle, kwiaty przekwitające i rodzące owoce jesienią oraz świeży zimowy śnieg.
wbrew pozorom wszyscy należymy do przyrody, jesteśmy jej częścią. Ty, ja, my.. jesteśmy jej dziećmi.
przepiękny obraz kobiety.
Kobieta natury jest przepiękna, aczkolwiek dla mię jest jedna istota piękniejsza.. Ty nią jesteś Gwiazdko
OdpowiedzUsuńprzyznam, że zajęło mi chwile rozszyfrowanie Twoich słów Rycerzu :)
OdpowiedzUsuń