wtorek, 29 listopada 2011

Kryształowe serce pnia

Wzgórza obrosły zielenią, drzewa postarzały się
Pagórki na tyle stare, lecz pamiętają
Domek spalony, lecz trwały..
Jezioro ognia po środku, wszystko się zmieniło
Dawno tu nie byłem, deski wspomnień
Gwoździe przebijane, młotek w ręku
Ptaki tu czasem przylatują, jeszcze jakaś magia jest..
Magiczne drzewo, z niego wyszedłeś
Pamiętasz?
Tyle wspomnień..
Dawno Cię tu nie było, chodź..
Witaj..
Otulimy Cię kryształowym sercem pnia..
To twój dom.

4 komentarze:

  1. czy ten zrujnowany obraz jest domem, który opisujesz w swoich postach?

    OdpowiedzUsuń
  2. To zależy, a zależności jest wiele. Pień ten jest domem, lecz domem do którego chętnie się wraca, w końcu drewniany chłopczyk mieszkał ongiś tam, lecz to tylko wspomnienie domu, teraz ma inny dom, dom lepszy i piękniejszy, a nie dlatego że ładnie wygląda, ale jego wnętrze..

    OdpowiedzUsuń
  3. myślę, że ów dom jest cząstką jego (w końcu pień) połączoną z czymś zupełnie nowym, z kryształem.. :)

    OdpowiedzUsuń
  4. trafne i piękne stwierdzenie Lou :)

    OdpowiedzUsuń