Twój Anioł upada, gdy ty się wznosisz.
Ty upadasz, gdy Anioł się wznosi.
Leć Aniele, leć jak najdalej Cię skrzydła poniosą!
Wyruszasz za dnia, gdy słońce jeszcze poranne pada na liście drzew.
Podróż wystawia Cię na próby, lecz ty lecisz.
Słońce, niby po twej stronie, a jednak parzy twe skrzydła.
Upadasz na nich, lecz podnosisz się.
Pierwsza myśl, nigdy więcej.
I lecisz dalej, dopóty noc Cię nie zastanie.
Osiadasz na łące, wśród wilków.
Sen Cię zmaga, sił brak.
Zasypiasz, wtedy to odzywają się w Tobie twe instynkty.
Lecz brakuje wiary, wiary w dalsze działanie.
Słońce wschodzi, gotujesz się do podróży.
Leć Aniele, leć jak najdalej Cię skrzydła poniosą!
Dzień płynie, a Ty lecisz, lecisz dalej, jak gdyby Cię siła niosła.
Dzień dobiega końca, zmagasz się z snem, ulegasz.
Wszystko powraca, zaczyna się od nowa.
Z świtem lecisz dalej.
Leć Aniele, leć jak najdalej Cię skrzydła poniosą!
Mój Aniele!
,,Ikar to uosobienie romantycznego wzlotu, wzniosłych ideałów, bohaterstwa graniczącego z szaleństwem. To także symbol młodzieńczego entuzjazmu oraz marzeń człowieka, nawet tych najbardziej niebezpiecznych i nieosiągalnych''
OdpowiedzUsuńTy nie możesz upaść zbyt nisko,
Anioł nie może polecieć zbyt wysoko.
Dwie istoty muszą odnaleźć między sobą równowagę i idealny stan, inaczej zabiją się nawzajem, mimo szczerej chęci dobra dla siebie nawzajem
Prawda którą jest ta równowaga jest ciężka do wpisania w życie. Lecz czasem najmniej znaczące chwile mają w sobie tą równowagę. Porównanie do Ikara jest tu jak najbardziej trafne i prawidłowe..
OdpowiedzUsuńMarzenia są bardzo ważne.